Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Γίναμε μικροί ερευνητές και κάναμε πείραμα με λαχανόζουμο...


Το προηγούμενο πείραμα με τη σόδα και το ξίδι ενθουσίασε πολύ τα παιδιά. Μου ζητούσαν από τότε να ξανακάνουμε κι άλλο πείραμα με σόδα. Το σκέφτηκα λοιπόν αρκετά, συμβουλεύτηκα τον ειδικό, τον κ. Χρήστο Μάντζιο, μου έδωσε οδηγίες, και την Τρίτη που πέρασε πήγαμε και πάλι στην αίθουσα Φυσικής.
Αρχικά τους έδειξα ένα μοβ υγρό, το οποίο δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν. Μόνο όταν ανοίξαμε το καπάκι και το μύρισαν, κατάφεραν να μαντέψουν ότι ήταν κάποιο λαχανικό βρασμένο. Η αποκάλυψη έγινε. Τους εξήγησα ότι ήταν ζουμί από κόκκινο λάχανο που το έβρασα με νερό. 
Αποστολή τους ήταν, σαν μικροί επιστήμονες που είναι, να ενώσουν το λαχανόζουμο με διάφορα υλικά - όπως κάναμε και με τη σόδα και το ξίδι - να παρατηρήσουν και να καταγράψουν τις παρατηρήσεις τους. 
Το πρώτο βήμα που έπρεπε να γίνει ήταν κάθε ομάδα να βάλει αριθμούς στα ποτηράκια της και αντίστοιχους αριθμούς στα ποτηράκια του φύλλου εργασίας τους. 



Έπειτα, βάλαμε λαχανόζουμο σε όλα τα ποτήρια. Το πρώτο ποτήρι ήταν το ποτήρι ελέγχου, οπότε βάψαμε και το αντίστοιχο ποτήρι στο φύλλο παρατήρησης μοβ.


Μετά, κάθε ομάδα έριξε ξίδι στο δεύτερο ποτηράκι της. Αμέσως συνέβη το αναπάντεχο: το μοβ υγρό μεταμορφώθηκε σε φούξια! Η μεταμόρφωση έγινε δεκτή με επιφωνήματα θαυμασμού. Η προσοχή όλων είχε πλέον κερδηθεί...

Στη συνέχεια, κάθε ομάδα πρόσθεσε ένα-ένα τα υπόλοιπα υλικά, καταγράφοντας με προσοχή τις παρατηρήσεις τους.


Λεμόνι:
Σόδα: 
Χυμός: 
Κόκα κόλα:
Απορρυπαντικό:
Στο τέλος τα ποτηράκια τους ήταν εντελώς πολύχρωμα!









Το φύλλο παρατηρήσεών τους τελικά είχε αυτή τη μορφή:









Η τελική δραστηριότητά μας ήταν να βάλουμε τα χρώματα των ποτηριών μας στη σειρά. Τους ζήτησα να ξεχωρίσουν τις αποχρώσεις του καφέ - κόκκινου - πορτοκαλί, τις αποχρώσεις του μοβ - ροζ, και τις αποχρώσεις του πράσινου - μπλε, και να τις βάλουν στη σειρά από το πιο ανοιχτό προς το πιο σκούρο. 

Συζητήσαμε το λόγο για τον οποίο πίστευαν ότι κάθε υγρό που πρόσθεταν μεταμόρφωνε διαφορετικά το μοβ λαχανόζουμο. 
Κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση όπως θα δείτε παρακάτω: 


Πρώτα μαζευτήκαμε στο τραπέζι μιιας ομάδας όλοι και περιγράψαμε όλη τη διαδικασία που ακολουθήσαμε:





Τέλος καταλήξαμε σε συμπεράσματα βασισμένοι στις παρατηρήσεις μας:


Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Γίναμε μικροί επιστήμονες και δημιουργήσαμε δονήσεις και εκρήξεις...

Την προηγούμενη εβδομάδα μιλήσαμε για το σεισμό και τα ηφαίστεια
Χρησιμοποιήσαμε ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι του εμπορίου για να δούμε πώς παράγονται οι σεισμικές δονήσεις. Επιπλέον, με ξίδι και σόδα δημιουργήσαμε ηφαιστειογενείς εκρήξεις
Τα παιδιά πραγματικά ενθουσιάστηκαν, και προχώρησαν τη σκέψη τους λίγο πιο πέρα από αυτό που είχα σχεδιάσει αρχικά. Αναφέρθηκαν στα ηφαίστεια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας (υποθαλάσσια ηφαίστεια), και θέλησαν να ελέγξουν πώς εκρήγνυται ένα ηφαίστειο μέσα στο νερό. Έτσι ένα πλαστικό ηφαίστειο, πάλι του εμπορίου (ο γιος μου μικρός είχε τρέλα με τα ηφαίστεια, και ευτυχώς ο εξοπλισμός του μας χρησίμευσε πολύ), το βάλαμε σε ένα γυάλινο βάζο με νερό, και με σόδα και ξίδι το κάναμε να "εκραγεί". 
Δυστυχώς ξέχασα να πάρω μαζί μας στην αίθουσα φυσικής τη φωτογραφική, κι έτσι δεν έχουμε καθόλου φωτογραφίες από το πείραμα. Βρήκα όμως στο διαδίκτυο φωτογραφίες της συσκευής. 


Τέλος, φτιάξαμε ένα όμορφο βιβλιαράκι, όπου ... βάλαμε τις νέες γνώσεις που αποκτήσαμε!





Η ιδέα  για το βιβλιαράκι είναι από το νηπιαγωγείο Πυθαγορείου και από το Homeschool Share.
Μπορείτε να κατεβάσετε το υλικό που κολλήσαμε εμείς στα βιβλιαράκια μας από εδώ:


ηφαίστεια from dbatsi

Βίντεο με εκρήξεις ηφαιστείων:





Και ένα βίντεο για την Πομπηία που τόσο σας ενθουσίασε η ιστορία της:


Χιονοπροπαίδεια!


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Η προπαίδεια του 2 και του 4

Φυσικά τις προπαίδειες τις κάναμε καθεμιά σε διαφορετικές μέρες και μάλιστα σε καθεμιά αφιερώσαμε τουλάχιστον 2-3 μέρες.
Στην προπαίδεια του 2 καταλήξαμε μετρώντας τα αυτάκια κουνελιών, ενώ στου 4 καταλήξαμε μετρώντας τα ποδαράκια προβάτων...  Επιπλέον, παίξαμε, τραγουδήσαμε και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να εξασκηθούμε!




Οι προπαίδειες του 5 και του 10

Οι προπαίδειες του 5 και του 10 δε μας δυσκόλεψαν καθόλου. Μετρώντας πεντάκτινα αστεράκια καταλήξαμε στην προπαίδεια του 5. Η εξάσκηση στις δεκάδες μας βοήθησε στην προπαίδεια του 10. "Φυτέψαμε" και τις γλαστρούλες μας για περισσότερη εμπέδωση. 

Σημ. Τα παραπάνω λουλουδάκια για όλες τις προπαίδειες μπορείτε να τις κατεβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.

Επίσης, καταγράψαμε τα γινόμενα της κάθε προπαίδειας: 

Τέλος, παίξαμε το παιχνιδάκι που περιγράψαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, ακούγοντας παράλληλα τα τραγουδάκια της προπαίδειας του 5 και του 10...



Ο καθρέφτης της μητριάς της Χιονάτης και η προπαίδεια του 1...

Όταν εμφανίστηκε αυτός ο καθρέφτης στην τάξη μας σκεφτήκαμε το παραμύθι της Χιονάτης, στο οποίο η κακιά μητριά είχε κι αυτή έναν καθρέφτη, που τον ρωτούσε: "Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποια είν' η ομορφότερη;"
Θυμηθήκαμε τα βάσανα της Χιονάτης, τους φίλους της τους 7 νάνους και τον όμορφο πρίγκιπα.
Στη συνέχεια, τέθηκε το ερώτημα: "Ποιος αριθμός γίνεται καθρέφτης στην προπαίδεια;" 
Ε, αυτό ήταν εύκολο... Όποιο αριθμό κι αν πολλαπλασιάσαμε με το 1, μας δίνει τον ίδιο αριθμό! 

Σημ. Και αυτή η πολύ όμορφη ιδέα για τη συγκεκριμένη προσέγγιση της προπαίδειας του 1 ανήκει στη δασκάλα Θάλεια Νικάκη. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιό της, "Οδός Παραμυθιών". (Κάντε κλικ)

Ο βασιλιάς Μίδας και το βασιλικό μηδέν (ή αλλιώς η προπαίδεια του 0!)

Όταν μαθαίναμε την προπαίδεια του 0 πραγματικά διασκεδάσαμε πολύ. Είπαμε την ιστορία του βασιλιά Κροίσου. Τη θυμάστε; 


Ο βασιλιάς Μίδας 


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς, που τον έλεγαν Μίδα. Ήταν ο πιο πλούσιος βασιλιάς του κόσμου. Ωστόσο δεν ήταν ευχαριστημένος από τα πλούτη του, ήθελε κι άλλα ν’ αποχτήσει.

Όταν βασίλευε ο ήλιος κι έβλεπε χρυσά τα σύννεφα στον ουρανό, έλεγε:

-Αχ, και να ήταν όλα εκείνα τα σύννεφα χρυσάφι και το χρυσάφι να ήταν όλο δικό μου!

Είχε και μια ακριβή θυγατέρα, που την αγαπούσε όσο και το χρυσάφι. Εκείνη όμως αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Κάθε τόσο έφτιανε όμορφα μπουκέτα και τα έφερνε στον πατέρα της. Αλλά εκείνος αναστέναζε βαθιά κι έλεγε:

-Αν ήταν χρυσά τα λουλούδια σου, πόσο όμορφα θα ήταν και πόσο περισσότερο θ’ άξιζαν!

Μια μέρα καθόταν ο Μίδας στη σάλα του παλατιού του και συλλογιζόταν πως θα μεγαλώσει τους θησαυρούς του. Έξαφνα βλέπει στο κατώφλι έναν ξένο, που κοίταζε ολόγυρα με θαυμασμό. Τον άκουσε που έλεγε:

Τι πλούσια και χρυσοστόλιστη σάλα! Κι αυτό ο Δίας θα μπορούσε να καθίσει εδώ μέσα! Ευτυχισμένε βασιλιά, που τίποτα δε σου λείπει!..

-Έχεις λάθος, είπε αναστενάζοντας ο Μίδας. Εκείνο που λαχταρά η καρδιά μου δεν το έχω.

-Και ποιο είναι εκείνο που τόσο λαχταρά η καρδιά σου; ρωτά ο ξένος.

-Θέλω ό,τι πιάνω στα χέρια μου να γίνεται χρυσάφι! αποκρίνεται ο βασιλιάς.

-Δεν πιστεύω να το λες με τα σωστά σου, είπε ο ξένος. Εγώ είμαι ένας από τους θεούς, που πολύ τον έχεις ευχαριστήσει με το φέρσιμό σου. Ήρθα λοιπόν να σο κάμω ό,τι μου γυρέψεις. Πες μου, τι θέλεις από μένα;

-Θέλω ό,τι πιάνω με τα χέρια μου να γίνεται χρυσάφι.

-Ας γίνει το θέλημά σου. Από αύριο το πρωί ό,τι κι αν πιάνεις με τα χέρια σου θα γίνεται χρυσάφι.

Όλη τη νύχτα ο φιλάργυρος βασιλιάς δεν έκλεισε μάτι. Δεν έβλεπε την ώρα πότε να ξημερώσει, για ν’ αρχίσει το θαύμα αμέσως. Καθετί που θα ’πιανε στα χέρια του θα γινόταν χρυσάφι. Και κάποτε ξημέρωσε.

Τρελός από χαρά κι ανυπομονησία, κατέβηκε στο περιβόλι
λουλούδια, κλαριά, λαχανικά, καρποί, ό,τι κι αν άγγιζε ευθύς γινόταν ολόχρυσο.

Από το περιβόλι ο βασιλιάς ανέβηκε στην τραπεζαρία. Σε λίγο μπήκε κι η κόρη του και, καθώς είδε τα λουλούδια χρυσωμένα, είπε:

-Αχ, τι άσχημα λουλούδια! Κι η γλυκιά μυρουδιά τους πάει, χάθηκε!

-Δεν ξέρεις τι λες, μονάχα κάθισε να φάμε, της λέει ο πατέρας της.

Μα πως θα μπορούσε να φάει, αφού το καθετί που έπιανε γινόταν χρυσό; Τότε κατάλαβε το κακό που έπαθε κι άρχισε να φωνάζει:

-Ω, δυστυχία μου! Πώς θα ζήσω τώρα;

-Τι έχεις, πατέρα μου; του λέει τρομαγμένη η θυγατέρα του και τρέχει να τον αγκαλιάσει.

Άπλωσε κι εκείνος τα χέρια του να την αγκαλιάσει. Μα μόλις την άγγιξε, η θυγατέρα του έγινε ολόχρυσο άγαλμα.

Ο Μίδας, καθώς είδε έτσι τη θυγατέρα του, άρχισε να κλαίει και αν φωνάζει.

-Ακριβή μου θυγατέρα, εγώ με την αχορτασιά μου σε σκότωσα. Ας ήταν δυνατό να σε δω πάλι ζωντανή, ν’ ακούσω τη γλυκιά φωνή σου, κι ας γίνω ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.

Τότε παρουσιάζεται πάλι ο ξένος και του λέει:

-Βλέπω πως η καρδιά σου δεν είναι παραδομένη ολόκληρη στο χρυσάφι, αφού τόσο αγαπάς τη θυγατέρα σου. Θαρρώ να πίστεψες τώρα, πως τα πλούτη δεν είναι η μεγαλύτερη ευτυχία στον άνθρωπο. Πήγαινε στο ποτάμι να φέρει νερό και να ραντίσεις όσα πράματα θέλεις να ξαναγίνουν όπως ήταν πρωτύτερα.

Έτρεξε κι έφερε νερό ο βασιλιάς και πρώτα-πρώτα ράντισε τη θυγατέρα του. Αναστήθηκε αμέσως εκείνη. Κατέβηκαν τότε μαζί στο περιβόλι και ράντισαν τα λουλούδια, τα δέντρα, τους καρπούς και το καθετί που είχε αγγίξει με τα χέρια του ο φιλάργυρος βασιλιάς. Όλα ξαναέγιναν όπως ήταν πριν.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Μίδας διηγιόταν το πάθημά του στα μικρά εγγονάκια του και τους έλεγε:

-Τα ξανθά σας μαλλιά, παιδάκια μου, αξίζουν περισσότερο κι από το λαμπρότερο χρυσάφι.

Από το Αναγνωστικό Δ΄ Δημοτικού, 1978


Στη συνέχεια, δραματοποιήσαμε το παραμύθι, αλλά ο δικός μας βασιλιάς Μίδας κάθε φορά που ακουμπούσε έναν αριθμό τον μεταμόρφωνε σε μηδέν!


IMGP0790 from Dora Batsi on Vimeo.


Τότε νομίζω ήταν που το βατραχάκι μας, μας δήλωσε: 


Σημ. Η ευφάνταστη ιδέα για τη συγκεκριμένη προσέγγιση της προπαίδειας του 0 ανήκει στη δασκάλα Θάλεια Νικάκη. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιό της, "Οδός Παραμυθιών". (Κάντε κλικ)

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Εκδρομή στις Μαργαρίτες!!

Την Παρασκευή πήγαμε εκδρομή στο πανέμορφο χωριό "Μαργαρίτες", το χωριό της κεραμικής τέχνης!
Μας υποδέχθηκε στο εργαστήριό του ο κ. Γιώργος Δαλαμβέλας, ο οποίος μας μίλησε για την τέχνη του πηλού, μας έδειξε τεχνικές κατασκευής και διακόσμησης αγγείων, τον τροχό και άλλα εργαλεία που χρησιμεύουν στους αγγειοπλάστες. 



Αφού ακούσαμε με ενδιαφέρον όσα μας είπε, κάναμε τις δικές μας πήλινες δημιουργίες...

Στη συνέχεια παίξαμε καταπληκτικά παιχνίδια στην αυλή του σχολείου του χωριού.... Αξέχαστες στιγμές!


Φεύγοντας από το σχολείο προσέξαμε μια περίτεχνη πόρτα σπιτιού. Μια πλάκα πάνω από την πόρτα έλεγε "οικία Ηγουμένου Γαβριήλ". Ο ηγούμενος του Αρκαδιού Γαβριήλ Μαρινάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Μαργαρίτες!

Τέλος, ανεβήκαμε στη μονή του Σωτήρος Χριστού. Ο πατέρας Γεράσιμος έχει δημιουργήσει έναν πραγματικό παράδεισο λουλουδιών και πουλιών! Απολαύσαμε την εκπληκτική θέα και νιώσαμε ξεγνοιασιά και ηρεμία.



 Με τις πήλινες λαλίτσες μας προσπαθήσαμε να κάνουμε τα παγόνια να ανοίξουν τις πλουμιστές ουρές τους...
Πραγματικά, πόσο τυχεροί και περήφανοι είμαστε που καταγόμαστε από το νομό Ρεθύμνης!!!

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Τα άρθρα


Παίζουμε πολλαπλασιασμό;

Χθες και σήμερα παίξαμε πολύ με τον πολλαπλασιασμό του 10 και του 5. Σε ζευγαράκια ρωτούσε ο ένας τον άλλο τις προπαίδειες που μάθαμε. Κάθε φορά που κάποιος απαντούσε σωστά, κέρδιζε το χαρτάκι. Όταν όμως έκανε λάθος, το χαρτάκι έμπαινε στο τέλος για να ξανασκεφτεί το γινόμενο στο τέλος.  
Σημ.: Τις καρτελίτσες του παιχνιδιού μπορείτε να τις κατεβάσετε στον υπολογιστή σας και να τις εκτυπώσετε κάνοντας κλικ πάνω στο αντίστοιχο νούμερο:




Μετά παίξαμε το ντόμινο του 10. Το ντόμινο του 5 το είχαμε παίξει χθες. 
Κάνε κλικ παρακάτω για να εκτυπώσεις κι εσύ τις κάρτες του παιχνιδιού.







Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Πέντε ποντικοί! - Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Ένας από τους αγαπημένους μας ποιητές, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου μας χάρισε όμορφες στιγμές και σήμερα με το ποίημά του "Πέντε ποντικοί"


Οι πέντε ποντικοί (Ζαχαρίας Παπαντωνίου)

Στο σκοτάδι μαστορεύουν πέντε ποντικοί.
Τι σκεπάρνια! Τι πριόνια! Τι μαστορική!
Σε ντουλάπι νοικοκύρη βάλθηκαν να μπουν
κρατς! ο ένας, κριτς! ο άλλος, κόβουν και τρυπούν.
Είναι νύχτα και στο σπίτι το ‘ριξαν βαριά.
Ετεμπέλιασεν ο γάτος δίπλα στη φωτιά.
Μόνο η φάκα στο ντουλάπι κάθετε ξυπνή
κι αφουγκράζεται τον κλέφτη κι ώρες αγρυπνεί.
Με τα δόντια τους ανοίξαν τρύπα φοβερή,
Να τους! Μπαίνουν ένας ένας, βόσκουν στο τυρί,
παξιμάδια ροκανίζουν στο γλυκό
βουτούν κουβεντιάζουν, σουλατσάρουν, σιγοπερπατούν.
Κι ο μικρός ο Ποντικούλης, που όλο τριγυρνά,
μες στη φάκα μπαινοβγαίνει και τηνε κουνά.
Φραπ! εκείνη τον γραπώνει και τον έχει εκεί.
Για τους πέντε ο Ποντικούλης μπήκε φυλακή.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Είμαστε μια τάξη πολύ - πολύ εντάξει!

Μια και είμαστε μια τάξη πολύ - πολύ εντάξει, ας ακούσουμε και το ανάλογο τραγουδάκι!

 

Καλά, σωστά το καταλάβατε! Είναι το τραγουδάκι της προπαίδειας του 10!!!!


Και μια και σας άνοιξε η όρεξη για τραγούδι πάλι, ας τραγουδήσουμε και τα καβουράκια!


Και να κάνουμε ταυτόχρονα εξάσκηση την προπαίδεια του 5!


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!